Deze Wieringer aken werden gebruikt voor de visserij op het ondiepe wad. Er werd mee gevist op alikruiken, wulken, mosselen, garnalen en zeesterren en uiteraard werd er ook vis mee gevangen. Ook werd het schip ingezet voor het oogsten van zeewier. Zeewier werd met eb gemaaid in de z.g. wierwaarden en het los drijvende wier werd daarna opgevangen in netten. Vanuit de netten werd het met een hark aan boord gebracht en kon dan op de stelling uitlekken. Wieringer aken hadden daarom vaak een wat kleinere bun zodat er meer ruimte overbleef om het zeewier te laden. De vissers huurden percelen aan de dijk om daar het wier te laten drogen. Wier werd gebruikt als vulling voor matrassen, kussens e.d., verpakkingsmateriaal en als geluiddempend materiaal in gebouwen. Het werd niet alleen in Nederland gebruikt maar ook geëxporteerd naar het buitenland.

De eerste eigenaar was Jan Lont van Wieringen.
Jan Lont is geboren op 27 mei 1883 in Wieringen.
Hij is getrouwd op 30 augustus 1907 in Wieringen met Aaltje Post en overleden op 25 januari 1971.
Hij liet in 1912 een nieuwe aak, de WR19 bouwen bij Ulbe Zwolsman te Workum. Afmetingen: 12,58 meter x 4,40 meter en diepte,0.80 meter.
De overlevering wil dat de financiering mogelijk was door de verkoop van grond.
Dat zal wel ongeveer kloppen want Jan Lont visser, was een van de drie erfgenamen van Pieter Jansz. Lont, de eigenaar van de boerderij ” het Ketsel” op Wieringen.
Zij erfden de boerderij plus grond.
Een van de oudere erfgenamen ging rentenieren en Jan Lont kocht er een nieuwe aak voor.
Dat geld geen probleem was, blijkt o.a uit het volgende: het vurenhouten interieur van het vooronder werd geheel in eiken geschilderd.
De zeilmakerij van Kalsbeek die op Den Oever gevestigd was, maakte de zeilen voor de WR54.

Hans Hoitink, secretaris Vereniging de Bruine Vloot, 2018.