Onder nummer HK157 heeft het schip lang vanuit Harderwijk gevist.
In de jaren vijftig is het schip verkocht voor recreatieve doeleinden.
Aan het eind van de vorige eeuw was er veel achterstallig onderhoud: het schip lag eigenlijk te vergaan op de kant. In 2007 heeft de Stichting tot Behoud van de BU 12 het schip overgenomen. Het is inmiddels zo goed als geheel gerestaureerd en ligt er weer prachtig bij.

Om het schip in deze prachtige staat te houden is het te huur, voor meer informatie: www.bu12.nl

De BU12, een varend geschiedenisboek in de Hongdehemel.

De huidige botter met het nummer BU12, die als ligplaats de Oude Schans heeft,  is in 1904 gebouwd bij Scheepswerf Kok in Huizen. De botter is in Harderwijk terecht gekomen en heeft daar gevist tot midden jaren vijftig onder nummer HK157. In 1981 is de HK157 in het bezit gekomen van Rob Kip die de botter gebruikte voor de recreatie.

De eikenhouten botter is 13,50 m lang, 4,20 m breed en als varend monument ingeschreven in categorie A. Het is één van de botters in de haven van Spakenburg waar een SAMOFA tweecilindermotor is ingebouwd, herkenbaar aan het karakteristieke plofgeluid. Een 100% Nederlands product van de Samenwerkende Motorenfabrieken in Harderwijk.

Het nummer BU12 is door Rob Kip aan de HK 157 gegeven, omdat er voor een opname van een promotiefilmpje over Bunschoten-Spakenburg waaraan de HK 157 meedeed, natuurlijk wel een Bunschoter nummer op de botter moest staan.

Er is ook nog een vroegere Bunschoter botter BU12 geweest, gebouwd in 1904 waarschijnlijk voor Gerrit Koelewijn Jz, die in 1907 als schipper staat vermeld. Hij viste met deze botter de B12,  samen met zijn zoon Jan Koelewijn.
Jan was een kennis van Rob Kip en misschien is dat de reden waarom nummer BU12 gebruikt werd voor de HK157. Als de vader van Jan in 1937 zijn vergunning inlevert is Jan Koelewijn genoodzaakt over te stappen naar een andere botter. Hij gaat bij Hendrik Baas als maat varen op de BU9. Na 1937 staat de BU12  op naam van C. van de Groep. In 1948 kwam het schip inbezit van Peter Blokhuis, geb. 1895 en Wouter de Jong, geb. 1889. Dit zijn ook de Peter Blokhuis en zijn maat Wouter de Jong en zoon Willem die op 25 februari 1945 in de Hongerwinter met de BU33 voor de sluis bij Urk liggen. Zij hadden hun botter in Friesland volgeladen met aardappelen en waren nu op weg naar Spakenburg. Daar vandaan smokkelen zij de neergeschoten Amerikaanse vlieger Gene Maddocks mee naar Spakenburg en laten hem daar onderduiken. Om de een of andere reden is hun BU33 verkocht en hebben zij als vervanging de BU12 gekocht. Peter Blokhuis en Wouter de Jong vragen op 24 november 1948 een krediet aan van 2200 gulden voor de aanschaf en installatie van een 20pk Amerikaanse BUDA dieselmotor op de BU12.
Het krediet moet in 4 jaar tijd worden terugbetaald en wel in termijnen van 25 gulden per week. Een hele investering voor die tijd. De vergunning staat in 1948 op naam van Peter Blokhuis. Peter Blokhuis en Wouter de Jong zijn samen eigenaar en vissen  met deze BU12 tot eind 1958. In 1950 besommen zij nog 12.524 gulden en in het laatste jaar 1958 is dat nog 10.328. gulden. Op 18 november 1958 levert Peter Blokhuis zijn vergunning in. Op 11 november 1958 is de BU12, waarschijnlijk met alles erop en eraan, voor 10.000 gulden verkocht aan Bart Visser in Elburg en verdwijnt daarmee voorgoed uit de haven van

Spakenburg. Bart Visser vist er waarschijnlijk nog een paar jaar mee onder het nummer EB23. In 1967 krijgt Peter Blokhuis nog een vergoeding of afrekening via de Zuiderzeesteunwet. Dit is 800 gulden voor de botter BU12 en verder 4 kuilnetten ter waarde van 500 gulden, maakt het totaal op 1300 gulden.

Vanaf 1996 heeft de huidige BU12 diverse eigenaren gehad die probeerden de botter te restaureren. Dit lukte niet, met als resultaat dat de botter lag weg te rotten bij Oudeschild op Texel. Begin 2000 werd het schip van de ondergang gered door Henk en Marrie van Halteren van Scheepswerf Nieuwboer en zij haalden de botter naar Spakenburg.
In de jaren 2000-2012 is de BU12 onder leiding van Henk van Halteren gerestaureerd door een grote groep vrijwilligers en de vaklieden van de werf.
De restauratie is begonnen met het volledig in het blik slaan van het schip. Normaal gesproken is dit blik het doodskleed van een botter. In dit geval was het een manier om tijd te winnen voor het inzamelen van geld door middel van verhuur en sponsoring.

In 2007 is het zover dat Jan Hop en Pieter Woudstra de botter kopen en onderbrengen in de “Stichting tot behoud van de botter BU12”. Deze stichting heeft als doel, het in stand houden en exploiteren van de BU12 en het bevorderen van de belangstelling voor de cultuur en de geschiedenis van de zuiderzeevisserij. Via de stichting en samen met de opbrengsten van het verhuur konden o.a. spanten, vlak, huid, mast en zeilen worden vervangen.
Ton Vos de huidige schipper steekt nu nog steeds heel veel tijd in het onderhoud van de BU12.  Het in stand houden van een Museumhaven met varende botters is niet gemakkelijk en vraagt veel van de eigenaren en de vrijwilligers. Het gaat allemaal niet vanzelf.

In 2019 wordt de Stichting tot Behoud Spakenburger Botters de nieuwe eigenaar. De BU12 wordt omgenummerd naar BU67.

Hans Hoitink – secretaris VBV Spakenburg.